Stralend concert van Philips Symfonie Orkest

Philips Symfonie Orkest o.l.v. Jules van Hessen en met medewerking
van Ronald Brautigam met werken van Berlioz, Saint-Saëns en Dvorak. Gehoord in muziekcentrum Frits Philips op zaterdag 20 juni.

Door Marjolijn Sengers

Of het nou het mooie weer, de goed gevulde zaal, de mooie muziek of gewoon 'inspiratie' is geweest, het optreden van het Philips Symfonie Orkest, afgelopen zaterdagavond in het muziekcentrum, bruiste van levenslust en speelplezier. Meteen in de ouverture 'Le Corsaire' trok het hele orkest alles uit de kast. Stralende, zeer sterke strijkers, goed anticiperende blazers, de avonturen van de zeerover werden in niet mis te verstane bewoordingen weergegeven.

Bracht het enthousiasme van de orkestleden in 'Le Corsaire' enige ongenuanceerdheid met zich mee, ook het tweede pianoconcert van Saint-Saëns had daar af en toe onder te lijden. Brautigam en het orkest vulden en voelden elkaar goed aan. Zowel het orkest als de solist 'benaderden' de muziek niet maar 'vielen er op aan'. Het mooie, romantische concert kende daardoor weinig momenten van rust en bezinning, waardoor met name de pianist weinig kans kreeg ook de lyrische kanten van de muziek en van zijn spel tot bloei te laten komen. Deze vertolking had wat van een wedstrijd waarin de ene partij de andere aanzet tot steeds grotere prestaties, maar die uiteindelijk eindigde in een stralende, overrompelende finale.

In Dvoraks negende symfonie, 'Uit de nieuwe wereld', wist het orkest de onstuimigheid die in voorgaande stukken overheerste enigszins in te tomen. Deze immer mooie muziek klonk exat en gestroomlijnd en werd met veel begrip en inzicht weergegeven. Het verbaasd mij altijd weer dat een amateurorkest - ik neem aan dat het grootste deel inderdaad nog steeds amateur is ' zo gaaf, alert en adequaat kan spelen. Waarschijnlijk is dit verschijnsel mede een verdienste van dirigent Jules van Hessen, die het in zich heeft het beste uit zijn musici te halen en die hen, geholpen door de kracht van de muziek, over de eigen grenzen weet heen te tillen.