Dagboek 18 mei: Concert Florence

Als ik om 8 uur beneden kom voor het ontbijt, zit het overgrote deel van het orkest al te ontbijten. Dit ondanks het feit dat het om 2 uur vanochtend nog flink druk in de bar was. De ontbijtprocedure was nog even wennen: thee moet je expliciet vragen, de croissantjes gezoet, niettemin smaakt het uitstekend.

Tot onze verbazing vertrekt de bus bijna op tijd. Naarmate we dichter bij Florence komen wordt het steeds donkerder, en ja hoor: zodra we de bus verlaten begint het te regenen. Het blijkt ook niet meer goed te komen, soms een korte oprisping van de zon, maar overwegend regen. Om bij de kerk te komen, moeten we een paar honderd meter lopen door de prachtige straatjes van Florence. Het is behoorlijk vol met touristen, die ons met grote verbazing aankijken van onder hun paraplui’s. De locatie is opnieuw bijzonder: concert aan de voet van de Ponte Vecchio. Doordat de vrachtauto enige moeite heeft om bij de kerk te komen, hebben we nog wat gelegenheid om al wat rond te kijken.

De bijgestelde planning leidt eroe dat we nu van 12:30 – 14:30 repeteren (i.p.v. 11 – 13). Minder tijd in Florence dus, maar het regent toch ...

In de bus hebben we een lunch uitgereikt gekregen, we kunnen weer wat tijd terug winnen door dit lopend op te eten. Dit voornemen wordt enigszins bijgesteld daar de plaatselijke wolkbreuk de kerk als voorkeurslocatie heeft uitgezocht. Ik besluit me aan te sluiten bij een groepje dat ik deze tournee nog niet zoveel gesproken heb. Op de Piazza della Signori (bij David) doen de Chinese (?) venters goede zaken: ‘Signol Umblello?’.

Uiteraard direct naar het letterlijke hoogtepunt: een beklimming van de koepel van de Dom. Het valt me niet mee: 463 treden, maar beloond met èn een prachtig uitzicht over de Dom vanuit de koepel èn een werkelijk waanzinnig uitzicht over Florence. Op basis van de aanwezige reisgidsen kunnen we alle architecturele hoogtepunten identificeren. Na de reis omlaag (weer 463 treden met hier en daar 2-richtingverkeer) biedt Reinout aan ons te begeleiden naar De ijssalon van Italie. Na ca. 10 minuten vruchteloos heen en weer lopen, moet zelfs onze grote stuurman toegeven dat hij het niet meer weet. Na enige omzwervingen zijn we keurig op tijd in het restaurant waar we een simpele doch voedzame maaltijd krijgen (zo heet dat toch?).

Bij de kerk zitten de eerste toehoorders al klaar. Ik ben erg benieuwd hoe het zal kilinken met publiek, want bij de repetitie klonk het nog niet geweldig. Een beetje een zwembadaccoustiek en dan ook nog weinig contact tussen de groepen. Het ziet ernaar uit dat de zaal nagenoeg vol zal zijn, dus misschien dat ik straks een geheel andere indruk heb. Wilbert legt nog een laatste hand aan het ombouwen van een Italiaans stopcontact naar een aansluitpunt voor Nederlandse stekkers. Jules heeft nl. nog geen idee welke toegiften hij ten gehore wil (laten) brengen. In 2 potentiele toegiften zit piano/orgel, dus stroom is gewenst.

Ook spelen we vanavond voor het eerst Tschaikovsky, na het try-out concert ban Boxtel hebben we dit niet meer geoefend...

Verdi valt me een beetje tegen na het fantastische concert van gisteren in Lucca (door Jules al ’het wonder van Lucca’ genoemd. Waarschijnlijk een combinatie van de niet verbeterde accoustiek en een mindere concentratie. Zelf zit ik overigens wel lekker te spelen. Tijdens Wagner staat Wiebke midden tussen de blazers daar de strijkers zodanig opgepakt zitten dat daar niemand meer bij past, zelfs geen soliste. Het publiek geniet duidelijk met volle teugen ofschoon ze duidelijk niet deskundig zijn, ondanks de aanwezigheid van een programma klappen ze na ieder deel. Zelf heb ik een beetje last met mijn concentratie. Ik kijk recht op de ingang van de kerk en tijdens het concert is het een komen en gaan van publiek. Na een korte pauze kiezen we als hoorngroep voor een stevige inzet van Tschaikovsky, het eerste begin is vaak bepalend voor het verdere succes. Het blijft wel wennen aan de accoustiek, goed kijken en stevig doorblazen is het devies (tenzij er piano staat natuurlijk, we zijn wel cultuurbarbaren, maar ook hoornisten hebben grenzen!). Ook in de andere delen heb ik de indruk dat de bedoeling wel over komt, ofschoon er her en der wel een paar vergissingen optreden. Het publiek is enthousiast, dus schijnbaar is de bedoeling goed overgekomen. Na afloop van het concert zijn de reacties van de andere orkestleden wisselend, vaak afhankelijk hoe ze zelf gespeeld hebben.

Uiteraard regent het weer als we na afloop naar de bus terug lopen. Ondanks het late tijdstip (we rijden om 24:00 aan in Florence) nodigt Carol ons uit voor een gratis drankje in de bar van het hotel, we hebben tenslotte 2 jarigen in ons midden.

De nacht eindigt voor mij om 3:15 uur op straat voor het hotel, het is zowaar droog en schijnbaar is dat voor iedereen aanleiding om de omwonenden vroeg te wekken. Morgen eens informeren of dit nog tot interesaante ontwikkelingen heeft geleid.