Dagboek 6 mei 2001

Chiang Mai (2)

Voor de verandering staan we vandaag nog eens wat vroeger op dan anders: om 6 uur begint de telefoonwekker onverbiddelijk te rinkelen. Gezien het late bezoek gisterenavond aan de kleurrijke nachtmarkt van Chiang Mai vind ik het een hele prestatie dat ik zonder ochtendhumeur uit mijn bed kom. Maar we gaan vandaag dan ook iets heel speciaals ondernemen; een triatlon op zijn Thais. Het heeft iets te maken met olifanten, bamboe vlotten en ossen.

Als de bussen bij het Park Hotel wegrijden roept onze gids Alwin zijn gebruikelijke enthousiaste kreet "Goedemorgen, ga je mee?", maar slechts een enkeling kan het op dit tijdstip opbrengen om "Ja Alwin, wij gaan mee!" terug te brullen. De korte nachten en de warmte overdag eisen hun tol, en al gauw is een aantal onder zeil. Jammer, want we rijden door een schitterend groen landschap met onder andere mangobomen. Maar als Alwin's groet een uurtje later nog een keer door de bus schalt is iedereen weer goed wakker.

Het eerste dat we zien als we uitstappen is een wat groot uitgevallen Thaise garage met een flink aantal olifanten. Nog druk doende factor 30 op te smeren bots ik bijna op tegen een fiks uit de kluiten gewassen baby-olifantje. Ook goedemorgen, Babar! Goed en wel bekomen, blijken er meer (en ook grotere) olifanten tussen ons te lopen; ze eten bananen uit de hand, maar als dat niet snel genoeg gaat lusten ze ook andere dingen… Algauw zijn alle bananen op en is het tijd om in bad te gaan. De olifanten sjokken op hun dooie akkertje naar het aangrenzende riviertje, en wij volgen om zo snel mogelijk de beste foto-posities in te nemen. Tijdens de olifanten-show die daarop volgt zien we hoe de drijvers hun olifanten zo gek weten te krijgen om boomstammen te verplaatsen en op te stapelen. Maar ze blijken ook geschikt te zijn voor een transfer naar PSV, want een voetbal belandt op commando met een flinke boog in het publiek. En wist je dat de omtrek van de voorpoot maal twee exact de schofthoogte van de olifant is? De afsluiting van de show bestaat uit een muzikale groet aan de verzamelde orkestleden; olifanten blazen op mondharmonica's en slaan met tamboerijnen op hun voorpoten.

Maar dan wordt het pas echt leuk... We mogen eindelijk zelf een tochtje op deze jungle-reus gaan maken. We hoeven er gelukkig niet zelf op te klauteren, maar er is een mooi verhoogd plateau gebouwd vanwaar je zó op de olifant kunt stappen. Toch is dat voor iemand met hoogtevrees nog steeds een hele opgave - zo'n dier is beslist nog heel wat groter dan een paard! Ik stap op met Ildiko, mijn kamergenote, en aangezien we als celliste en contrabassiste wel een reputatie hoog te houden hebben vragen we stoer of we zelf ons oli-mobiel mogen besturen. Om de beurt ervaren we wat het inhoudt om met blote verbrande benen op een olifantenhuid te zitten en om de paar tellen een paar flinke klappen van de oren tegen je onderbenen te krijgen, maar we laten ons niet kennen natuurlijk. Deze ervaring wordt een onvergetelijke! Ondertussen zijn er ook mensen onder ons (ik noem geen namen) die hun Thaise vervoersmiddel Nederlandse verkeersmanieren proberen aan te leren. De commando's "hoei-hoei" (vooruit), "saai-saai" (links) en "gwaa-gwaa" (rechts) galmen door de lucht; geen enkele methode wordt geschuwd om voor te kunnen dringen en anderen de pas af te snijden. Zelfs het Nederlandse ritsen komt nog goed van pas op de smalle bospaadjes. Ondertussen worden Ildiko en ik door onze olifantendrijver Don aan een spervuur van persoonlijke vragen onderworpen... Een uurtje later is onze volledige doopceel gelicht!

Het volgende onderdeel is een rit op de ossenkar. Zo leer je het weer eens waarderen dat wij op luchtbanden over asfalt kunnen rijden. De rit duurt niet al te lang in de hete zon, en we stappen over op bamboevlotten. Tieme Kuyper is nog steeds onder de indruk van wat een olifant allemaal met zijn slurf kan, wat een vlotgenoot doet opmerken dat dat gewoon een kwestie is van goed oefenen?! Tijdens zo'n geruisloze tocht over de rivier kom je pas goed onder de indruk van de prachtige natuur hier. Honderden soorten groen met mooie vlinders, vreemde vogelgeluiden (ik heb dit keer toch écht een kroet gehoord) en het constante zingen van de krekels. Achter ons begint de lucht plotseling enorm te betrekken en de wind steekt ineens op; net op tijd arriveren we bij de bus en er barst een flinke onweersbui los. Een deel van de groep is echter te laat, en als we later tijdens de lunch weer bij elkaar komen loopt het water bij sommigen van hen letterlijk uit de schoenen.

We krijgen een prima lunch op een Orchideeën-farm. Wist je trouwens wat een Orchicee is? Dat schijnt een toontje lager te zijn dan een Orchidee. Tsja, als je net je eerste tropische bui hebt moeten ondergaan, wil de kolder wel eens in je kop slaan. Bij het dessert krijgen we vruchten te eten die zich volgens mij het best laten omschrijven als Grobbebollen; harige groen met rode dingen, die een zoete witte vrucht in zich verbergen. Het schijnt rambutan te heten. Onthouden. Na de maaltijd bewonderen we de vele soorten orchideeën die hier worden gekweekt. Heb ik toch niet voor niets al dagen met een zware macro-lens lopen sjouwen in die bloedhitte gelukkig.

Moe, maar zéér blij met deze schitterende dag vol unieke ervaringen keren we weer terug naar het hotel. De koffers dienen te worden ingepakt want morgen vliegen we weer terug naar Bangkok. Mét de nodige aankopen die we in Chiang Mai hebben kunnen doen, én met als souvenir een Thais kinderliedje over een olifant met een nwong jauw-jauw (dat is een hele lange slurf).

Dagboekverslag door: Marielle Steenvoorden
Klik hier voor foto's van 6 mei...
<- Gisteren | Morgen ->