Dagboek 3 mei 2001

Phitsanuloke

Na een veel te korte nacht, werd ik gewekt door de telefoon. Vandaag staat ons een lange tocht te wachten, dus vroeg uit de veren in de kleren. De Kras-reisleider zal ongetwijfeld al veel hebben meegemaakt, maar zijn verhaal over een bepaalde ervaring, opgedaan tijdens een eerdere excursie naar de war-cemetery in Kantchanaburi was wel een heel aangrijpende, waar hij uitvoerig in de bus over verhaalde. Het betreft een reis van een Indonesische Nederlander, die zijn vader wilde bezoeken, die begraven ligt in Thailand. Het blijkt zijn laatste reis te zijn en de aanwezigen in de bus weten nu wat meer over het reilen en zeilen van een reisleider, als er een dode te betreuren valt onderweg. Over het algemeen hebben we onderhoudende reisleiders.

Als eerste item op de agenda is een bezoek aan Bang Pa-In gepland. We stappen na ongeveer een half uurtje rijden uit bij een groot gebouwencomplex, prettig gesitueerd in een lommerrijke omgeving. Dit blijkt de oude zomerresidentie van het koninklijk huis te zijn en na zo'n honderd jaar te hebben leeggestaan, weer langzaamaan in zijn oude luister hersteld. Over luister gesproken, overal geluidsboxen in de bomen, waaruit zoetsappige muziek je oren tegemoet komt gesneld. Al met al een onderhoudend uitstapje. Het park heeft een hoog Eftelinggehalte.

Gisteren werd voor het eerst het begrip 'krasgehalte' gebruikt. Ik zal u trachten uit te leggen, wat dat precies inhoudt. Naar wat ik begreep, is de in-uitstap-rate een belangrijk bestanddeel van dit krasgehalte. Ook de inhoud van de attractie telt zwaar mee. Na ons bezoekje aan dit park (een uurtje ongeveer) was deze rate dus al 1 en het cijfer voor de inhoud nog niet te definiëren.

Over cijfers gesproken, in de bus is een ware competitie losgebarsten. Het betreft de 'leukste mentor' competitie. Onder voorzitterschap van Rene van de Weerden wordt binnenkort aan de hand van verkiezingen bepaald wie de leukste/beste/corrupste etceteraaste mentor is. Het orkest is namelijk opgedeeld in groepjes, die door een mentor gemonitored worden. Mijn mentor bijvoorbeeld (Hilde Denissen) schijnt het in de exit-poles niet zo goed te doen. Tieme Kuyper's populariteit fluctueert in extreme mate, afhankelijk van de aard van de geruchten, die er over hem de ronde doen. Moet gezegd, dat de mentoren snel leren van de Thai en dus al snel minder koosjere middelen zullen aanwenden, om hun achterban te overtuigen. Als er een winnaar bekend is, zal u dit ongetwijfeld ook worden medegedeeld.

Terug naar de orde van de dag.

We zouden nog veel keren in en uitstappen vandaag. Het volgende item op deze dag is de lunch. Voor de lunch gaan we naar een drijvend restaurant vlak voor Nakhon Sawan op de route van Kantchanaburi naar Pitsanolokh, de eindbestemming op deze dag. Hartstikke lekker geluncht en goed gelaafd weer de bus in. De rit die nu volgt zal meer dan 2 uur duren (naar Pitsanolokh) dus een tussenstop onderweg. Het landschap wordt steeds interessanter, het weer steeds slechter. De laatste twee dagen is er al 129 mm regen gevallen in Thailand, hetgeen meer is dan het gemiddelde voor de hele maand. Echter, we kunnen er niet mee zitten, we zitten immers in de bus. Ik verheug me op onze aankomst in Chiang Mai, alwaar we drie dagen zullen blijven. De aankomst in Chiang Mai staat voor morgen gepland, dus nog even geduld.

Ondertussen zijn we bijna op onze eindbestemming voor vandaag. Nog even een Wat (tempel) bezoeken in Pitsanolokh, de twee na belangrijkste Wat in Thailand, de Wat Mahatat, en dan (na ongeveer een half uurtje) naar ons hotel. Pitsanolokh staat o.a. bekend als de stad met de vliegende groenten en we besluiten dan ook om na het eten onder leiding van onze gids (Cisca) een onderzoek op te starten naar dit fenomeen. Na een korte en verfrissende wandeling, waarbij we leuk verlichte over de Nan varende (woon)schepen passeren, komen we aan in het centrum, alwaar ons oog valt op een kraampje met bijbehorende reclame: 'Flying vegetables & restaurant'. Dat wil ik zien, dus snel aan een tafeltje zitten en een bordje groenten besteld. Hartstikke lachen, die vliegende groenten. Wat gebeurt er namelijk: Eerst wordt een wok stevig opgestookt, een beetje olie erin. Dan wat water en kruiden erbij, om een soort bouillon te prepareren. Verder opstoken die hap en dan de groenten erbij, hetgeen een enorme steekvlam veroorzaakt. De kok laat namelijk de vlam in de pan komen, omdat de olie zo gruwelijk hoog is opgestookt. Thuis niet proberen na te doen, anders wordt het binnenschilderwerk wel erg duur en frequent om maar te zwijgen van de vele bezoeken aan de kapper.

Enfin, de groenten worden dus zogezegd gesmoord en enkele seconden later wordt het overtollig vocht afgegoten en begeeft de kok zich richting de straat, alwaar een bediende (7 meter verderop op een autobus staand) klaar staat om de groenten op een bord op te vangen. Zo gezegd zo gedaan, hoppa de groenten op je bord. By the way, was nog lekker ook! Poe poe, wat ben ik moe, even snel nog wat internetten en dan naar bed. Morgen weer vroeg op, eindelijk naar Chiang Mai.

Slaap lekker.

Dagboekverslag door: Marcel Dohmen
Klik hier voor foto's van 3 mei...
<- Gisteren | Morgen ->