Jubileumconcert door het Philips Symfonie Okest o.l.v. Jules van Hessen met medewerking van het Storioni Trio met werken van Beethoven en Mahler. Gehoord in Muziekcentrum Frits Philips op zaterdag 11 november 2000
Door Marjolijn Sengers

Zeventig jaar, achtenzestig jaar en zesenzestig jaar, het Philips Symfonie Orkest vierde afgelopen zaterdagavond drie gedenkwaardige feiten. Het belangrijkste feit, waardoor de andere twee mogelijk werden, was het zeventigjarig bestaan van het orkest zelf. Belangrijk voor het voortbestaan van het orkest was het achtenzestigjarige lidmaatschap van violiste Riek van den Donk en het natuurlijk feit dat ir. Frits Philips reeds zesenzestig jaar beschermheer is. Het Tripelconcert van Beethoven en de Vijfde Mahler waren de werken waarmee het orkest zich tijdens dit feestconcert aan de volle zaal met fans presenteerde; twee zeer volwassen werken, met name voor de Mahlersymfonie zou menig beroepsorkest terugdeinzen.

Het Philips Symfonie Orkest, waarmee moet je dat nou vergelijken. Het neemt een unieke positie in binnen het hele orkestenbestand van Nederland. Er is geen amateurorkest dat kan tippen aan de capaciteiten van dit orkest. Maar het vergelijken met een professioneel orkest kan ook niet, want dat is het gewoon niet. Ik heb, naarmate het niveau toeneemt, sterker de neiging te twijfelen aan het aantal amateurs dat nog daadwerkelijk meespeelt. Zeker bij de blazers móet het gehalte (voor deze gelegenheid ingehuurde?) beroepskrachten wel groot zijn. Is dat niet het geval, dan kun je alleen maar constateren dat er verbluffend goed gepeeld wordt.

Mahler's vijfde symfonie, het Philips Orkest sloeg er zich met stijl en smaak doorheen. Het gemis aan mogelijkheden tot kleuring, verfijning, perfectie in afwerking en het voortdurend vasthouden van de niet zelden onstuimig heen en weer bewegende rode draad werd ruimschoots gecompenseerd door de ongelooflijke inzet, concentratie, bewogenheid en een gevoel van saamhorigheid, mede opgeroepen door de sterk stimulerende en inspirerende directie van Jules van Hessen.

In het Adagietto zorgden de strijkers, toen ze eenmaal het juiste evenwicht gevonden hadden, voor prachtige momenten van intieme verstilling, het uitstekend spelende koper (hoornist en trompettist) bewees de grootsheid van dit werk alle eer, de goed participerende houtblazers brachten op de juiste momenten de juiste accenten aan, het was kortom een uitvoering die de luisteraar raakte en boeide en emotioneel tot grote hoogten meevoerde.

Veel rustiger was de uitvoering van Beethovens Tripelconcert. Die rust werd in sterke mate ingebracht door het zeer lyrisch spelende Storiono Trio. Violist Wouter Vossen, cellist Mark Vossen en pianist Bart van de Roer speelden opvallend licht en transparant en pasten hun spel op evenwichtige wijze in in dat van het bescheiden maar doeltreffend begeleidende orkest.

De ontwikkelingen van de afgelopen jaren en de toekomstverwachting overwegend sluit ik me maar aan bij een zin in het voorwoordje van burgemeester Welschen; hij stelde vast dat het met het Philips Symfonie Orkest 'dik in orde is'.