Peter Iljitsj Tsjaikovsky (1840-1893)

Capriccio Italien is een uitstekend voorbeeld van Tsjakovsky's grootse, breedsprakige compositiestijl. Een stijl die bij velen zeer geliefd is, maar ook veelvuldig verguisd wordt vanwege de neiging tot banaliteit. Capriccio Italien is een willekeurige aaneenrijging van losstaande, contrasterende delen, die bijeen-gehouden worden door een thema uit de opening. De componist legt hierbij echter zo'n grote crea-tiviteit aan de dag, dat de schijnbare banaliteit wordt overvleugeld door de pikante, ongebruikelijke, maar zeer effectieve instrumentatie. Tsjaikovsky componeerde Capriccio Italien in 1880 tijdens een bezoek aan Rome. In februari 1880 schreef hij aan zijn mecenas en dierbare vriendin Nadezedja von Meck: "Tijdens de laatste dagen maakte ik een ruwe schets van een Italiaans Capriccio, gebaseerd op populaire melodieën. Ik denk dat er voor dit werk een grote toekomst is weggelegd; het zal aantrekkelijk zijn vanwege de prachtige melodieën die ik heb op-ge-pikt, enerzijds uit gepubliceerde muziekcollecties, maar ook van de straat." Het hoorn-signaal van de ruiterij dat Tsjaikovsky elke avond hoorde in zijn hotel naast de barakken van de koninklijke rijschool, gebruikte hij voor de opening van dit innemende, originele en sprankelende Capriccio Italien.