Dagboek 26 april 2001

Vertrek naar Bangkok

Op 10 km hoogte maak ik een begin met het reisverslag van de concertreis naar Thailand van het PSO. Op die manier verzeker ik me van minimaal 1 hoogtepunt in dit verslag.

Om 9.30u verzamelde een grote groep orkestleden zich op het terrein TQ van Philips. Koud en regenachtig; het leek wel of de weergoden ons het grootst mogelijke contrast wilden voorschotelen. De bussen waren aan de late kant, dus we zagen de organisatie al een beetje benauwd kijken. Gelukkig kwamen ze nog wel voor tien uur en waren de koffers snel ingeladen.

In de buurt van het vliegveld begon de vliegkoorts toe te slaan. Frans dacht met zijn verrekijker te kunnen zien dat de verkeersleider hem welkom heette vanaf de toren. "Ik zie het aan zijn lippen. Hij zegt: "Dag Frans!"" aldus Frans. We ontdekten de witte staart van de 747-400 met de mooie roze bloem van China Airlines. "For you we blossom every day…"

Tegen kwart voor twaalf kwamen we aan op Schiphol, alwaar het inchecken enigszins chaotisch verliep. Nog even "See-buy-fly-en" en koffiedrinken, voordat we konden boarden om 13.50u.

Mijn eigen ervaring met "See-buy-fly-en" is overigens nogal vreemd. Namelijk: ik heb enige reiservaring èn enige ervaring met Nederlander zijn. Nou weet ik dat je in het buitenland er een sport van mag maken om af te dingen op koopwaar, maar in Nederland is dat toch niet gebruikelijk, laat staan toegestaan. Dacht ik.

Welnu, mensen; blijven proberen. Ik ging fotorolletjes kopen bij een taxfree-standje. De jongen vertelde dat hij ze in twee verpakkingen verkocht: 3 rolletjes van 24 en 3 rolletjes van 36. Ik wilde die met 24 opnames. Hij keek in de lade en kwam tot de conclusie dat die van 24 op waren en dat hij me alleen die van 36 kon verkopen. "Tja, dat is lastig," zei ik. "Ik wil ze wel van je kopen, maar dan voor de prijs van die van 24. Belofte maakt schuld, hè?" Tegenstribbelen van zijn kant had niet veel zin, ik was onverbiddelijk. Ik zag hem twijfelen en gaf hem nog een optie: we delen het verschil… Eind van het verhaal is dat ik met mijn 3 rolletjes van 36 wegliep voor de prijs van de 3 rolletjes van 24!

Erg leuk was het om te zien dat er speciale hoofdsteundoekjes op de stoelen van het PSO zaten. Er staat ons logo op, met de tekst Philips Symfony Orchestra Thailand Tour 26 april - 11 mei 2001. Grappig, die combinatie van engels en nederlands op het lapje… De crew heette het "Philips Symfony Orchestra a special welcome on this flight to Bangkok." Heel leuk!

Helaas waren er wat "Cargo-loading problems" waardoor we 55 minuten vertraging opliepen. Uiteindelijk verliep de start zonder problemen, tot grote opluchting van velen. De mensen die nog nooit gevlogen hadden waren een bron van vermaak voor de ervaren vliegende reizigers. Kreten als: "Wat gaat dat hard!" en "wat zijn die huisjes klein en wat zitten we hoog!" waren niet van de lucht.

We hebben wat last van turbulentie, waardoor we eigenlijk constant het lichtje "FASTEN SEAT BELT" zien branden. Ik heb niet het idee dat het al die tijd nodig is, want de ergste schommelingen zijn alweer een paar uur geleden. Te oordelen aan het aantal mensen dat nu staat en rondloopt, zijn er meer mensen die er zo over denken. De sectie koperblazers en slagwerkers zijn bezig de vooroordelen hoog te houden. Zij zijn hier voor mij bezig moppen te vertellen en te genieten van de gratis whiskey.

De vlucht is alleszins goed verlopen. Om 6.54u lokale tijd landen wij op Bangkok Airport. Het is hier vijf uur later, dus missen we eigenlijk een nachtje slaap. Iedereen kijkt danook een beetje slaperig. Daarbij komt dat de hitte ons al tegemoet komt en eenmaal buiten loopt iedereen het zweet in straaltjes over het lijf. En dan is het nog maar 8.00u! In de aankomsthal staan twee Thaise meisjes een welkomst-spandoek vast te houden. Als we in de bus stappen om naar het hotel te worden vervoerd krijgt iedereen een bloemenkrans omgehangen. We blijken nederlands sprekende gidsen te hebben, met een klein vlaams accent; erg grappig.

Tot mijn schrik is het verkeer hier links, wat voor mij voor het eerst is, dus ik hoop dat mijn mede-orkestleden een beetje op me letten bij het oversteken…

Ons welkom in het hotel is stof voor de volgende dagboekschrijver. Ongemerkt ben ik een nieuwe dag begonnen, maar ik heb geen echte nachtrust gehad. Ik ben benieuwd of de klap nog komt, maar voorlopig voel ik me top: we zijn in BANGKOK!!!