| Jaargang 4, Nummer 1 |
Voor het bestuur was de eerste repetitie vorige week niet ook tegelijk de eerste ontmoeting. Deze dateert namelijk van zaterdag 21 augustus. De eigenaar van een gerenommeerd restaurant in Nuenen had op de valreep de redactie getipt met de mededeling dat hier die avond iets PSO-achtigs zou gaan gebeuren, dat zijn weerga niet zou kennen. Nog maar net hadden onze reporters plaatsgenomen in de struiken of Harry, Annelieke en Arthur verschenen in beeld. Tien minuten later arriveerden Rien en Hendriek per fiets en gaf Rien al fietsend alvast de bestelling op, daarmee de onthoudingstijd tot het uiterste minimaliserend. Na een klein half uurtje had het voltallige bestuur, in gezelschap van de dit jaar afgetreden bestuursleden, compleet bezit genomen van het terras. Honorair-consul Hans de Vries was de grote afwezige; hij lag op dat moment aan een van de brede zandstranden die Denemarken rijk is. Opmerkelijk genoeg waren de partners ook van de partij. Zij konden zo met eigen ogen zien hoe gezellig het is in het estuur; dat maakt het afscheidnemen thuis voor de vele vergaderingen en activiteiten ongetwijfeld een stuk makkelijker het komende jaar. Opeens stond men op en spoedde zich naar binnen. Het spande er even om: waren de reporters gesignaleerd of was het een preventieve actie? Helaas waren alle ramen geblindeerd. Met de allergrootste moeite kon men een glimp opvangen van de bestuurstafel, die geheel afgezonderd op de eerste verdieping van het etablissement stond. Wat er gegeten werd kon niet getraceerd worden, dat de stemming optimaal was, kon men tot ver buiten het dorp nog horen.
Het was al zondagochtend toen het bestuur voldaan weer huiswaarts keerde, geheel opgeladen en bijgepraat om er weer een heel seizoen tegen te kunnen. Dat de terugweg voor sommigen veel langer leek dan de heenweg mocht de pret niet drukken; zelfs met vallen en opstaan kom je uiteindelijk ook thuis .
