![]() |
Dagboek 19 mei: Concert Montecatini
Lucca staat voor vandaag op het programma voor wie wil. Dit keer niet om te spelen maar om eens lekker rond te wandelen. De oorspronkelijke excursie was te druk, iedereen is wat vermoeid, dus terug naar Lucca, waar het dinsdag zo vreselijk regende lijkt mij een heel goed plan. Rond 10 uur vertrekt een bus met zo’n 30 man naar Lucca, een cabrio met Saskia en twee leuke mannen naar... en blijft een aantal mensen rustig in Montecatini. Ik neem uit gewoonte jas en paraplu mee maar die hebben we gelukkig niet nodig, het is eindelijk echt mooi weer.
In Lucca zitten vrienden van me in een hotel. Gisteren hebben ze geprobeerd het concert in Florence mee te maken, maar door grote parkeerproblemen en die vreselijke regenbuien zijn ze na twee uur rondjes rijden weer vertrokken. Die bel ik dus op zodra we in Lucca aankomen, ze komen me meteen oppikken en we wandelen samen het mooie stadje in.
We lopen eerst even naar het kerkje waar we dinsdag zo’n bijzonder concert hebben gegeven, de herinneringen zijn echt goed. De rest van de dag sjokken we door de binnenstad van dit oude vestingstadje. We zien regelmatig andere PSO’ers die ook lopen te genieten. Mooi weer, mooie omgeving, weinig bustijd, repetitie pas over uuuuren, iedereen loopt tevreden rond. Tijdens de lunch (eerste pizza deze week) zie ik Baukjen achter een kinderwagen lopen, kennelijk heeft ze net als ik een afspraak met niet-PSO’ers. Later hoor ik dat haar zoon met zijn gezin haar in Montecatini opgehaald heeft. Gezellig! Dat zie je deze tournee wel vaker, orkestleden die ineens familie of vrienden om zich heen hebben. Italie in mei is populair en niet te ver van Nederland.
Ik geloof dat we zo’n beetje alle belangrijke plekjes van Lucca wel gezien hebben; veel kerken met mooie voorportalen, het geboortehuis van Pucini plus een standbeeld van deze ijdel uitziende componist, de hoge toren bij de Palazzo Guinigi waar grote eiken op de top groeien, het Palazzo Controni-Pfanner met zijn mooie tuin, het plein met de herkenbare vorm waar vroeger een amphitheater was en niet te vergeten de stadswallen. Lucca is omgeven door hoge muren uit de 16de eeuw met een totale omtrek van 4 of 5 km waar we een heel stuk over gewandeld hebben. We zijn verder nergens binnen geweest om niks te hoeven missen van deze zonnige dag, maar zo heb ik wel een indruk gekregen van dit vredige stadje. Hier wil ik zeker nog eens naar toe.
Om 4 uur terug bij de bus, iedereen voldaan. Sommigen zijn nog even naar Pisa heen en weer geweest, tenslotte is dat in de buurt (20 min trein). Terug in Montecatini was het hoog tijd voor een klein dutje, het zijn tenslotte lange dagen. Saskia wordt gelukkig veilig teruggebracht, anders hadden we zonder concertmeester gezeten en ik zonder kamergenoot. Ze is wel een beetje verbrand maar ook helemaal blij met een blitse tas uit Lucca. Bij een goed verzorgd diner in het hotel hoor je de verhalen van anderen; Pisa, Lucca, Montecatini Alto of gewoon een beetje uitslapen (tot 3 uur !!!), iedereen heeft deze dag goed besteed.
Waarom zijn we hier alweer? Na het eten is het omkleden en lopend naar het plein waar we vanavond gaan spelen. Ons eerste openluchtconcert op de eerst dag zonder regen, nu wordt het echt een Italietournee! Tijdens de korte repetitie komt er al publiek toegestroomd, ramen gaan open in de huizen om het plein en er wordt bij iedere tussenstop geapplaudiseerd. Dit kan leuk worden. Niet leuk is de opdringerige bedelaarster die later zelfs tijdens het concert tussen de basgroep doorloopt om geld te vragen. Ook bij de ruimte waar onze instrumentkoffers e.d. liggen blijken ongewenste personen rond te hangen, maar gelukkig zijn ze tijdig opgemerkt en weggestuurd. Minder gelukkig was Hilde van Susante, die op weg naar het podium voor de repetitie struikelde en tegen de grond ging. In een reflex heeft ze haar viool in de lucht gestoken en bleef de schade aan het instrument beperkt, maar de punt van de strijkstok is bij de val wel afgebroken. Grote schrik natuurlijk, mogelijk kan de stok nog gerepareerd worden maar dit is wel een domper op de verder zo prima dag. Zelf heeft ze waarschijnlijk flinke blauwe plekken maar dat vindt ze niet zo erg als haar stok en de viool.
Het concert verloopt gelukkig een stuk beter dan gisteren, Jules staat weer te swingen op de bok, het publiek blijft toestromen en lijkt enthousiast, dat Wiebke even lijkt te twijfelen bij Summertime vangen we redelijk goed op en nadat we afsluiten met het kattenduet van Rosssini (waarin Saskia als vinnig hondje voor een kleine verrassing zorgt) denk ik dat we tevreden aan de borrel kunnen gaan.
BUONANOTTE, goede nacht...